De ochtendcinema

De kerkklokken slaan automatisch acht keer op het achtste uur

Twee tortelduiven zijn luid en gezellig op mijn terras

aan het discussiëren

of aan het praten over koetjes en kalfjes,

daar ben ik niet zeker van.

Het lijkt alsof het zondag is,

maar het is vrijdag,

geen vrije dag,

wel een zonnige dag.

Ik luister naar zijn ademhaling

en met één oog dichtgeknepen kijk ik naar hoe hij naast mij ligt.

Zijn benen om de zijkanten van het donsdeken gekluisterd.

Alsof het anders zou gaan wegrennen in de ochtend.

Het enige wat ik kan denken is:

“Hij is prachtig.”

Ik sluit terug mijn ogen, aangezien ik het zelf wat

eng vind

dat ik hem aanstaar in zijn slaap.

Gelukkig speelt het beeld nu nog wat langer

op de roodoranje doeken van mijn oogleden.