Drum and bass

Het water klotst op de tonen

van een basgitaar tegen de stenen oevers van de dijk.

Een hoopje toeristen drummen zich doorheen smalle straatjes van het dorpje aan het Gardameer

dat de hele zomer overspoeld wordt door de melodieën

van drum and bass.

Langs de kant van het voetpad zijn er rijen van hekken,

met daarachter een zoo van luierende mensen, die naar ons kijken

en wij naar hen.

Het ruikt er verderop naar tabak,

het soort dat je neus pas bereikt na het proces van de handeling op zich

en die al een hele poos in de lucht hangt, gemengd met de geur van zoete zonnecrème

die sinds deze ochtend aan naakte lichamen kleeft.

Het ruikt er naar zweet dat als parels in kroezelige borstharen hangt,

opgeklopte handdoeken die reeds een week in zand en zout drogen

en zeelucht waarin honden naar een balletje zoeken en zich aan een plonsje wagen,

naar gebakken frietjes en hamburgers, spaghetti vongole, lauw bier en volle luiers

van schreeuwende baby’s die niet kunnen slapen.

Mensen kiezen een plaatsje langs het meer, zo groot als een strandstoel

en gaan horizontaal liggen tot hun huid een schakering van rood of bruin kleurt

en hun hersenen nog meer gesmolten zijn

door de schroeiende hitte die zich vastbijt als algen op een rots.

Tot ze rust hebben gevonden in de chaos van de zomerse mensengekte.