Ode aan een oudere broer

Weet je nog toen ik met jouw speelgoed van Sinterklaas ging lopen?

Of dat we ruzie konden maken en ik jou de schuld gaf?

Weet je nog hoe copieus mijn krokodillentranen konden zijn?

En dat ik alles moest hebben wat jij had?

Weet je nog hoe goed ik de schuld van mij af kon schuiven?

Of hoe goed ik kon liegen om eigen bestwil?

Weet je nog dat ik niet tegen mijn verlies kon?

En altijd heb geweten: in de waarheid zit geen verschil.

Mijn oprechte excuses hiervoor.

Ik begrijp nu pas hoe strontvervelend ik kon zijn.

Bedankt Trump om mij dit te doen inzien.