Schaduw

Voor even stond ze

in de schaduw

van een hoge boom

waarvan ze de naam niet kende.

Ze zag het zonlicht in stukjes

splijten langs bladeren, armen

versplinteren langs de stam.

De boom zou niet hoffelijk

voor haar opzijgaan

en zeggen:

Sorry dat ik in je zonlicht sta.

Zij was het

die eigenlijk maar één stap

opzij moest zetten

om het zonlicht

op haar te laten schijnen

nu ze het nodig had

maar het ging niet

Dus stond ze daar

aan de grond geworteld

in de schaduw

van een hoge boom

waarvan ze de naam niet kende

en ze wist dat ze eigenlijk

maar één stap

opzij moest zetten

om terug licht te voelen.