Vastberaden zwemmen

We zwemmen vastberaden,

handpalmen tegen elkaar,

armen gestrekt,

om ter snelst aan de overkant.

Onze jeugdigheid is nog zo helder

als het zwembadwater

waarin we graag nog uren ronddobberen.

We houden nu alleen niet meer

onze adem in

om zo lang mogelijk

op de bodem te blijven zitten,

maar om boven te blijven drijven.

We verdrinken in de onbevangenheid,

zonder besef van tijd.

Een zwembad geeft naast verkoeling

altijd een spatje verlangen mee,

een streling van zijde om je lichaam

waarin je kan duiken naar geluk.

De druppels blijven kleven aan

onze ingesmeerde huiden

en weerkaatsen de late augustuszon,

waardoor we gebruinder lijken dan in werkelijkheid.

We genieten van de rust die schuilt

in de schaduw van de hoge cipressen,

terwijl de zon onze glazen overgiet met geluk.

En we lezen de krant in gesmolten letters inkt.

We doen zoveel meer dingen dan thuis,

maar eigenlijk ook weer niet.

Juist zoals toen.